سران کودتا که خیال میکردند با تقلب کسترده درانتخابات ریاست جمهوری و سرکوب وحشیانه معترضان به این انتصابات میتوانند به اهدافشان برسند اینک با مسایلی روبرو شده اند که در نقشه کودتای مخملیشان طرحی برای آن نریخته بودند و آن عدم مقبولیت دولت برآمده از کودتا توسط عامه مردم و عدم مشروعیت آن توسط بسیاری از روحانیون متنفذ است و چنین دولتی که نه مشروعیت دارد ونه مقبولیت عامه , یک دولت ناکارآمد و ضعیفی خواهد بود که نمیتواند اهداف کودتاچیان را محقق کند بنابراین چاره کار چیست ؟
از صحبتهایی که سران کودتا در هفته های بعد از این انتصابات گفته اند اینگونه استنباط میشود که آنها نیز نگران این عدم مقبولیت و مشروعیت هستند و به هر نحوی میخواهند مردم و نخبگان را به وحدت با خودشان ( کودتاچیان ) دعوت کنند و دائما دم از برادری و فراموش کردن کدورتها و .... میزنند غافل از اینکه اگر مردم انتصابات اخیر را فراموش کنند یاد و خاطره دهها شهید راه آزادی کشتارهای اخیر را فراموش نمیکنند ضرب و شتم وحشیانه برادران و خواهرانشان را توسط چماقداران حکومتی فراموش نمیکنند زندانی و شکنجه آزادیخواهان و نخبگانشان را فراموش نمیکنند و.... و این دره عمیقی که در بین کودتاچیان و طرفدارانشان از یکطرف و مردم آزادیخواه ایران از طرف دیگر ایجاد شده است آنقدر عمیق و کسترده شده است که به این زودیها پر نخواهد شد .
پس سران کودتا چه باید بکنند ؟
در کشورهایی که سران کودتاچیانشان قصد صادر کردن ایدئولوژی و برتر نشان دادن نظامشان را ندارند عدم مقبولیت و مشروعیت تاثیری در اهداف و استراتژی حکومتشان ندارد و از منزوی شدن نیز هیچ هراسی نداشته و شاید خواستار آن نیز هستند ولی در رژیمهایی مثل حکومت اسلامی ایران که قصد صدور انقلاب و برتر نشان دادن ایدئولوژی ( اسلام شیعی ) و نوع حکومت ( مردم سالاری دینی بر پایه ولایت مطلقه فقیه !!! ) و.... را دارند عدم مقبولیت عامه و عدم مشروعیت ضربه بسیار سهمگینی به راهبرد بلند مدت حکومتشان وارد میکند که شاید اصلا قابل جبران نباشد و در اینگونه از رژیمها سران کودتا معمولا بعد از موفقیت در سرکوب و خاموش کردن اعتراضات بدنبال ایجاد دولت وحدت ملی سوری ( ظاهری ) میروند ! ولی این دولت وحدت ملی نه برای برآورده کردن خواسته های معترضان و رضایت آنهاست بلکه در جهت فریب افکار عمومی ( خرید مقبولیت موقت ) و بردن شعله اعتراضات به زیر خاکستر و خریدن زمان برای یار گیری و چانه زنی و سرکوب زیر پوستی نخبگان و رهبران معترضان و مدیریت بحران عدم مشروعیت و مقبولیت و فعال کردن دیپلماسی خارجی برای اقناع جامعه بین المللی در راستای اهداف کودتاچیان و.... میباشد و بعد از محقق شدن تمام یاقسمتی از فریب دولت وحدت ملی , این دولت هم در ساختار و هم در محتوی دگردیسی آشکار یا نهانی بسمت خواسته های کودتاچیان میکند و عملا تنها نامش دولت وحدت ملی خواهد بود ولی کارکردش همان خواسته کودتاچیان است که معمولا معترضان بعد از این فریب بزرگ ( دولت وحدت ملی ) از رهبران و نخبگانشان ناامید و سرخورده میشوند که چرا به این بهای اندک سند مقبولیت و مشروعیت دولت کودتاچیان را امضا و تایید کرده اند و عملا رابطه سر و بدنه جنبش آزادی خواهی از هم جدا میشود و سرخوردگی بعد از آن تا سالها ادامه خواهد داشت و عامه جامعه را بسمت سیاست زدگی سوق میدهد .
پس به سران اصلاح طلبان ( موسوی . کروبی و خاتمی و هاشمی رفسنجانی و.... ) توصیه اکید میشود در این دامی که سید علی خامنه ای و سایر سران کودتا تحت عنوان دولت وحدت ملی برایشان پهن کرده اند گرفتار نشوند و تحت هیچ شرایطی این دولت برآمده از کودتا را به رسمیت نشناسند و با آن همکاری نکنند و بدانند قطار آزادیخواهان و دموکراسی طلبان تا رسیدن به ایستگاه نهایی ( رسیدن به تمامی خواسته های بحقشان که همانا دموکراسی و آزادی های متعارف و حقوق شهروندی و جامعه مدنی و..... است ) در هیچ ایستگاه دیگری متوقف نمیشود و هر کسی که بخواهد در برابر خواسته های مردم کوتاه بیاید از این قطار بیرون انداخته میشود واز فریب خوردگان هیچ دلیل و برهانی پذیرفته نمیشود .
در پایان یک ضرب المثل اسپانیایی را مینویسم که میگوید :
اگر شیر درنده ای در برابرت باشد بهتر از این است که سگی خائن پشت سرت باشد .
از صحبتهایی که سران کودتا در هفته های بعد از این انتصابات گفته اند اینگونه استنباط میشود که آنها نیز نگران این عدم مقبولیت و مشروعیت هستند و به هر نحوی میخواهند مردم و نخبگان را به وحدت با خودشان ( کودتاچیان ) دعوت کنند و دائما دم از برادری و فراموش کردن کدورتها و .... میزنند غافل از اینکه اگر مردم انتصابات اخیر را فراموش کنند یاد و خاطره دهها شهید راه آزادی کشتارهای اخیر را فراموش نمیکنند ضرب و شتم وحشیانه برادران و خواهرانشان را توسط چماقداران حکومتی فراموش نمیکنند زندانی و شکنجه آزادیخواهان و نخبگانشان را فراموش نمیکنند و.... و این دره عمیقی که در بین کودتاچیان و طرفدارانشان از یکطرف و مردم آزادیخواه ایران از طرف دیگر ایجاد شده است آنقدر عمیق و کسترده شده است که به این زودیها پر نخواهد شد .
پس سران کودتا چه باید بکنند ؟
در کشورهایی که سران کودتاچیانشان قصد صادر کردن ایدئولوژی و برتر نشان دادن نظامشان را ندارند عدم مقبولیت و مشروعیت تاثیری در اهداف و استراتژی حکومتشان ندارد و از منزوی شدن نیز هیچ هراسی نداشته و شاید خواستار آن نیز هستند ولی در رژیمهایی مثل حکومت اسلامی ایران که قصد صدور انقلاب و برتر نشان دادن ایدئولوژی ( اسلام شیعی ) و نوع حکومت ( مردم سالاری دینی بر پایه ولایت مطلقه فقیه !!! ) و.... را دارند عدم مقبولیت عامه و عدم مشروعیت ضربه بسیار سهمگینی به راهبرد بلند مدت حکومتشان وارد میکند که شاید اصلا قابل جبران نباشد و در اینگونه از رژیمها سران کودتا معمولا بعد از موفقیت در سرکوب و خاموش کردن اعتراضات بدنبال ایجاد دولت وحدت ملی سوری ( ظاهری ) میروند ! ولی این دولت وحدت ملی نه برای برآورده کردن خواسته های معترضان و رضایت آنهاست بلکه در جهت فریب افکار عمومی ( خرید مقبولیت موقت ) و بردن شعله اعتراضات به زیر خاکستر و خریدن زمان برای یار گیری و چانه زنی و سرکوب زیر پوستی نخبگان و رهبران معترضان و مدیریت بحران عدم مشروعیت و مقبولیت و فعال کردن دیپلماسی خارجی برای اقناع جامعه بین المللی در راستای اهداف کودتاچیان و.... میباشد و بعد از محقق شدن تمام یاقسمتی از فریب دولت وحدت ملی , این دولت هم در ساختار و هم در محتوی دگردیسی آشکار یا نهانی بسمت خواسته های کودتاچیان میکند و عملا تنها نامش دولت وحدت ملی خواهد بود ولی کارکردش همان خواسته کودتاچیان است که معمولا معترضان بعد از این فریب بزرگ ( دولت وحدت ملی ) از رهبران و نخبگانشان ناامید و سرخورده میشوند که چرا به این بهای اندک سند مقبولیت و مشروعیت دولت کودتاچیان را امضا و تایید کرده اند و عملا رابطه سر و بدنه جنبش آزادی خواهی از هم جدا میشود و سرخوردگی بعد از آن تا سالها ادامه خواهد داشت و عامه جامعه را بسمت سیاست زدگی سوق میدهد .
پس به سران اصلاح طلبان ( موسوی . کروبی و خاتمی و هاشمی رفسنجانی و.... ) توصیه اکید میشود در این دامی که سید علی خامنه ای و سایر سران کودتا تحت عنوان دولت وحدت ملی برایشان پهن کرده اند گرفتار نشوند و تحت هیچ شرایطی این دولت برآمده از کودتا را به رسمیت نشناسند و با آن همکاری نکنند و بدانند قطار آزادیخواهان و دموکراسی طلبان تا رسیدن به ایستگاه نهایی ( رسیدن به تمامی خواسته های بحقشان که همانا دموکراسی و آزادی های متعارف و حقوق شهروندی و جامعه مدنی و..... است ) در هیچ ایستگاه دیگری متوقف نمیشود و هر کسی که بخواهد در برابر خواسته های مردم کوتاه بیاید از این قطار بیرون انداخته میشود واز فریب خوردگان هیچ دلیل و برهانی پذیرفته نمیشود .
در پایان یک ضرب المثل اسپانیایی را مینویسم که میگوید :
اگر شیر درنده ای در برابرت باشد بهتر از این است که سگی خائن پشت سرت باشد .